Coachen van ruiters en amazones
Je leert op een natuurlijke wijze te communiceren met je paard door te letten op houding, lichaamstaal, ademhaling, spierspanning, focus, energie, verbinding, leiderschap en intentie. Dit kan zowel via vrij werken als via het rijden. Kijk in de agenda voor data en locaties.
Wat breng jij bewust en onbewust over op je paard?
Paarden reageren op de meest kleine signalen. Ze zijn in staat jou als het ware te lezen. Terwijl jij a zegt, doen zij b, met als reflectie: Wat bedoel je wezenlijk? Dat laatste spiegelen ze jou haarfijn terug. In hoeverre ben je congruent? Vaak kiezen wij een paard vanuit liefde op het eerste gezicht. Ik heb inmiddels gezien, geleerd en ervaren dat jij en je paard een gezamenlijk lotsbestemming hebben, een gezamenlijk thema.
Door meer inzicht in jezelf te krijgen begrijp jij je paard ook beter. Samen werken we naar bewustwording, groei en ontwikkeling. Ik gebruik geen bit. Paarden zijn gevoelig voor druk, kijk naar de huid wanneer er een vlieg op zit. Een bit is een dwangmiddel, en omdat het paard dit zeer onprettig vindt zal het de druk willen vermijden en buigt af, het zogenaamde “in de krul lopen”. Het paard draagt jou dan niet echt. Paarden krijgen door de traditionele werkwijze vaak allerlei problemen die hadden kunnen worden voorkomen. Denk aan alle rugproblemen, peesblessures, gedragsproblemen, enzovoort.
Inzicht in de communicatie met je paard
Hoe zou het zijn om je paard volledig te begrijpen? En dat je zonder veel inspanning dingen gedaan krijgt van je paard? Dit is wat ik je kan leren.
Ik leer je over het gedrag en de interactie van het paard, dit in combinatie met je eigen gedrag en interactie. Dit alles gebeurt tijdens grondwerk, en indien het paard er aan toe is al rijdend. Bit- en zadelloos. Hoe zit jij in je lichaam, ben je geaard? Dit gaat over de kracht van in het nu zijn.
Wat is het verschil in de krul rijden of jou dragen? Waarom doet jouw paard wat het doet? Door zonder bit te rijden krijg je werkelijk een veel verfijnder contact met je paard omdat de dwang wegvalt.
Vaak komen mensen naar me toe omdat hun paard ongewenst gedrag, fysieke problemen en/of emotionele probleem laat zien. Ik zie dit zo: Je wordt uitgedaagd om uit je comfortzone te stappen. En zodra de verandering begint, verandert jouw paard ook!
Vluchtgedrag en apathie
Als je kijkt naar wat tegenwoordig de problemen bij paarden zijn, zie je dat paarden grotendeels uit zichzelf zijn gevlucht. Je ziet dat aan bijvoorbeeld een zwakkere achterhand, ingewanden die zwak zijn, lever, darmen, nieren met als gevolg slechte gewrichten. Natuurlijk speelt voeding, huisvesting en omgeving hierin ook een rol.
We zien vaak letterlijk vluchtgedrag of andere uiterste apathie. Het laat duidelijk zien dat het paard niet meer aanwezig is in zijn lijf. Het begint vaak al met de conceptie. De merrie wordt door een totaal onbekende hengst gedekt op een manier die verre van natuurlijk is en dus onder dwang door middel van praam en vastbinden. Liefst zou ze willen vluchten, maar dit lukt haar fysiek niet. Dus vlucht ze op een andere manier. Het veulen wat verwekt wordt zal gaan groeien in een soort van lichaam wat niet meer bewoond wordt. Het veulen voelt precies aan wat er speelt bij haar moeder.
Ook zien we in onze maatschappij dat paarden moeten leven naar onze maatstaven. Ze moeten voornamelijk afval eten in plaats van de vele kruiden die ze van nature nodig hebben, maar die hier bijna niet meer groeien. Ze moeten eruit zien zoals wij bedenken dat ze eruit moeten zien. Daarmee raken ze steeds meer vervreemd van hun eigen natuur.
Het paard als spiegel: Verbondenheid
Een paard is een heel spiritueel dier, het draagt onze fysieke last, maar ook onze spirituele last. Paarden zijn ook healers, zowel onder elkaar maar ook voor ons. Voor sommige paarden is dit echt te zwaar omdat de omstandigheden nogal ongunstig zijn.
Als ik kijk naar een paard dan zie ik vaak overeenkomsten met de eigenaar. Vaak hebben ze beiden hetzelfde punt wat aandacht vraagt. Natuurlijk heb je hierin het kip en ei verhaal. Wat was er eerder en wie neemt er nu van wie iets over?
Op een heel diep niveau hebben jij en je paard dezelfde shocks, je bent je er vaak nog niet van bewust. Toch is er een herkenning. Er treedt een soort van lotsverbondenheid op. Jouw paard is je spiegel en kan pas helen als jij geheeld bent. Door jezelf diep te helen ontlast je ook je paard, die daarin dan geen spiegel meer hoeft te zijn.
Wees je bewust van het feit dat paarden vluchtdieren zijn. Als een paard in de kudde op de vlucht slaat, gaat alles in een beweging mee zonder zich af te vragen wat er aan de hand is en of het wel nodig is om te vluchten. Te laat zijn betekent immers een waarschijnlijk einde.
Als jij niet goed in jezelf zit (niet lekker in je vel), dan ben je niet gegrond of geaard en geef je als het ware aan het paard een seintje dat het niet veilig is, dus een reden om te vluchten (in dit geval het niet volledig bewonen van zichzelf). Het paard zal dit direct volgen.
Hoe zit jij fysiek in je lijf? Een paard is van nature scheef en om jou te kunnen dragen zal hij zijn spieren moeten sterken. Onbewust gaan wij compenseren, dus ook scheef zitten. Wij zijn links en rechts ook sterk en minder sterk ontwikkeld. Ik leer je hier balans in te krijgen zodat het paard jou niet gaat compenseren en jij niet het paard, dus uit de interactie blijven.
Paarden denken in beelden.
“Oh jee als hij maar niet meer schrikt nu er trekker aan komt?!” Jouw beeld, jouw gedachten, pikt hij op en hij schrikt. Paarden leven in het nu, ze hebben geen oordeel. Paarden zijn niet langer een hobby om te gebruiken maar een deel van onze natuur waar we geduldig en liefdevol met diepe compassie naar moeten luisteren en kijken. We kunnen leren met een zacht oog naar ze te kijken en ze zo vriendelijk mogelijk te behandelen. Hiervoor is het nodig om naar jezelf te gaan kijken.
Het is niet genoeg dat we hopen dat het paard doet wat wij leuk vinden, we hebben de verantwoordelijkheid om zelf te leren het paard te lezen en te luisteren naar wat het ons te vertellen heeft. Een paard kan niet praten zoals wij doen, maar als je goed luistert horen we ze wel. Een paard voelt of onze vraag, onze intentie, zuiver is en of het goed is voor ze om een diepe band aan te gaan.
Een paard reageert niet agressief, opstandig of dwars wanneer we werkelijk reageren vanuit respect, vertrouwen en rust. Op deze wijze is het voor zowel paard als ruiter veilig en plezierig. Een paard is sterk genoeg om capabel vergiffenis, respect en rust terug te geven.
Een paard heeft een leider nodig, geen dominantie.
Dominantie versus leiding geven.
Een leider in de kudde is een leider die zacht, liefdevol, duidelijk en consequent is. Paarden voelen zich veilig bij hun leider. Dominante paarden reageren vaak vanuit onzekerheid: bijten, slaan, schoppen. Ze staan anderen niet toe dichtbij te komen.
Ik heb vele methodes gezien en ervaren, maar ondanks dat heb ik geleerd om te kijken en luisteren naar het paard en mijn eigen intuïtie te volgen. Mensen willen graag methodes creëren. Paarden hebben een universele taal. Methodes daarentegen leveren meningsverschillen en conflicten op, en houden ons weg van vibraties op een ander level die paarden begrijpen vanuit hun eigen natuur. Er is geen techniek of methode die we universeel kunnen gebruiken. Elke wezen (paard) is uniek.
Ik beschik over tools die ik gedurende mijn studies aangereikt heb gekregen en gebruik ze soms voor mijn innerlijke boodschap maar ze zijn niet leidend. Elk moment is speciaal en uniek. Ik luister naar mijn intuïtie en naar de paarden.
Door middel van manipulaties/technieken/methodes raken paarden psychisch en mentaal beschadigd. Het slaat op hun lijf en ingewanden. Ze worden ziek of gedragsmatig onhandelbaar. Stress slaat in hun lijf. Je kunt dit zien aan een lege blik in de ogen. Het paard is afwezig en opstandig.
(Leren) begrijpen wat je paard nodig heeft.
Het paard heeft zijn eigen behoeftes en heeft niet gevraagd om op onze voorwaarden te moeten leven in een gevangen situatie. Het is onze verantwoordelijkheid te leren begrijpen wat het paard nodig heeft. Als we het wezen paard blijven zien als een soort van robotachtig ding, missen we realiteit. We blijven dan gebruik maken van de symptomen van de materiële wereld.
Wanneer mensen dichterbij hun wezenlijke zelf komen roepen de boodschappen die ze naar paarden sturen minder conflicten op. We kunnen het paard niet de schuld geven van onze eigen onzekerheid. Hoe meer we paarden vertrouwen geven, hoe meer we voor paarden een krachtig stabiel wezen zijn wat ze vertrouwen en waarmee ze een diepe relatie aan durven gaan. Geen machogedrag als leider maar een wijze, stabiele, betrouwbare leider. Innerlijke wijsheid wordt dan niet meer verward met uiterlijk gedrag.
Door aan jezelf te werken en jezelf te helen, heel je ook je paard!