Van angst naar vertrouwen.
We zijn grotendeels opgevoed met angst. We worden door de kranten, media, systemen waarin we ons bevinden continu belaagd met wat we moeten doen om bijvoorbeeld gezond te kunnen blijven, we laten ons overal voor verzekeren want stel je toch eens voor dat…Vanaf jongs af aan moeten we bezig zijn met hoe ons geld te verdienen voor onze toekomst en onze oude dag. Eigenlijk worden we gewoon bang gemaakt want als we niet doen wat we volgens de omgeving moeten doen, dan? Ja, dan wat? We gaan behoorlijk verkrampt door het leven en dan is het niet verwonderlijk dat uit je comfortzone stappen, behoorlijk spannend is. Velen zijn zich nog niet volledig bewust hoezeer angst de regie heeft. Stress en onrust zijn termen die we wel kennen, echter daaronder sluimert angst.
Angst laat ons zien waar nog delen zitten binnen onszelf die geheeld mogen worden. Hoe meer hoe beter want het brengt je dichter bij jezelf en bij je intuïtie. En je intuïtie vertelt jou wat het beste voor je is vanuit vertrouwen.
Angst heeft te maken met conditionering en welke gedachten en overtuigingen je hebt. Angst is ook iets wat ik vanaf het prille begin van mijn bestaan ken. Angst (stress) toen ik met mijn zusje in mijn moeders buik zat. De angst die mijn moeder me onbewust uit liefde en zorgzaamheid mee gaf vanuit haar geloof/overtuigingen. De angst die mijn vader bij zich droeg om alles te verliezen wanneer je uit je comfortzone stapt. Zij hebben hun best gedaan en puur gehandeld uit liefde. Maar ik als buitenbeentje ging toch op ontdekkingstocht en het avontuur met mezelf aan. Losbreken van alles wat me klein probeerde te houden, ja want dat deed angst.
Angst wilde me behoeden, beschermen. Het zit voornamelijk in mijn hoofd en omvat zoveel meer dan enkel het woord. Ik kwam in contact met de controlfreak binnen mezelf. Loslaten was niet mijn specialiteit, maar achter de controle ontdekte ik mijn angst: angst om te verliezen. Geen vertrouwen hebben in het leven. Hoe fijn is het te ontdekken dat wanneer je de teugels laat vieren, het leven je steeds mooiere dingen laat zien. Laat het toe en durf te vertrouwen op het leven.
Ik ontdekte dat ik ook een bepaalde mate van perfectionisme in me had. In mijn werk, maar ook privé. Ik legde voor mezelf de lat heel erg hoog en hierdoor ook voor anderen. Dus ontdekte ik dat ik angst had om te falen, ik moest voldoen en goed zijn want anders? Ja, wat dan: angst voor afwijzing. Maar ondertussen wees ik mezelf af.
Nog zo’n een: ik werkte op plekken waar ik diep van binnen niet blij mee was, het gaf me tot op zekere hoogte veiligheid. Als ik maar geld heb om te leven, daar nam ik genoegen mee. En weet je wat? Die schijnzekerheid bracht me uiteindelijk niks, ik voelde me meer en meer diep ongelukkig worden en hield het dan ook niet vol. Mijn hoofd en mijn hart lagen totaal niet op 1 lijn. Doe jij wat je echt blij maakt of blijf je in een situatie zitten die veilig is, maar waar je niet volmondig ja op kan zeggen?
Ben jij congruent en klopt jouw innerlijk met jouw uiterlijk? Durf en kun jij vertellen wat je voelt? Durf en kun jij uiten wat er binnen je leeft? Kortom durf jij je kwetsbaarheid te voelen en laten zien? Kan doodeng zijn, immers er zou toch maar weer een afwijzing op de loer liggen. Dus zeg jij ja terwijl je nee bedoelt? Vraag jezelf dan eens af wat maakt dat je dit jezelf aandoet.
Leven vanuit het overleven is leven vanuit angst. Ik had inmiddels mijn maniertjes gevonden om te overleven en nam vele rollen aan. Echter hield ik dat niet vol: mijn eerste burn-out lag op de loer: 20 jaar jong. Telkens had het te maken met het thema angst, waarbij een arts zei dat het stress was en ik moest maar even een paar weken naar de Bahama’s gaan.
Van angst naar vertrouwen. Als we vanuit stress en dus angst blijven leven worden we uiteindelijk ziek, we raken overbelast, onze immuunsysteem haakt af enzovoort. Daarom is het zo belangrijk om te kijken waar we nu eigenlijk zo bang voor zijn en dat te gaan helen. Dit alles begint met durven VOELEN.
Waarom met paarden en wat kunnen ze voor ons betekenen?
Wanneer een paard samen met een mens is, vormen zij als het ware ook een kudde. Het paard doet dan hetzelfde wat het zou doen in een groep paarden: het tast af of het veilig is. Het pikt de energie van ons mensen daarom feilloos op. Het paard voelt in hoeverre het veilig is om een relatie met iemand aan te gaan. En welke plek hij of zij inneemt in de ‘kudde’. En dit gevoel vertaalt zich in gedrag van het paard. Hierdoor maakt het paard het onzichtbare zichtbaar en wijst het aan wat er ontbreekt, zonder eigen verborgen agenda, zonder oordeel. Paarden streven immers naar balans, dit is nodig voor hun overleving. Op deze wijze zijn ze in staat om onbalans te helpen herstellen. Het meest bijzondere is dat het paard juist reageert op wat wij het meest afweren oftewel (nog) niet durven aankijken.
Een paard spiegelt op meerdere lagen (gedrag, emoties, fysieke klachten, relaties, systemen) en soms ook op meerdere lagen tegelijk. Vaak reageert het paard op iets wat aanwezig is op een heel diep niveau. Iets wat in ons onderbewustzijn zit, of wat is weggestopt, soms van generatie op generatie.
Warme groet,
Sandra Slym