Ze zei JA!!!
Dit blog is geschreven door een deelneemster en met toestemming geplaatst.
Zondag 25 februari 2018 om 7.30 ging de wekker. Vandaag was de dag dat ik met mijn partner richting Overijssel zou rijden voor de ontmoetingsdag “Aarden met Paarden”.
Deze dag had ik cadeau gegeven aan mijn beste vriendin, partner, maatje en mijn veilig thuis. Een prachtig mens.
Mijn partner vond het best spannend maar ik deed er wat luchtig over om haar gerust te stellen, maar na alle indrukwekkende verhalen op de site van Sandra en met het naderen van de boerderij werd ook ik toch wel zenuwachtig.
Toen we het weggetje inreden naar de boerderij was het al opvallend om te zien hoe mooi de plek is. Eenmaal op het erf van de boerderij zagen wij al andere deelnemers lopen die ons hartelijk begroeten.
Eenmaal binnen ontmoetten wij Sandra. Een innemend mens die ons begon te vertellen met hoe de dag er uit zou komen te zien nadat we allemaal gearriveerd waren en zaten met een kop thee/koffie.
En toen was het zover. Na ons goed aangekleed te hebben (want het was een zeer koude dag, maar met het zonnetje was het buiten uit te houden) liepen wij achter Sandra en een andere deelneemster aan die Djurre en Friso uit de stal hadden gehaald.
Djurre en Friso, twee prachtige imponerende paarden, ook stiekem om stil van te worden liepen met goede moed naar de buitenbak. Eenmaal in de buitenbak moesten zij even uitrazen en waren zij uitgelaten en blij om samen in die buitenbak te staan. Omdat ze blij en speels bleven (wellicht ook wat onrustig) besloot Sandra Friso terug te brengen naar de stal.
De groep werd in tweeën verdeeld. De ene groep koos ervoor om met Djurre te werken en de andere groep voor Friso. Puur op gevoel koos mijn partner voor Friso. Friso stond voor mij voor speels, tikkeltje eigenwijs, krachtig en lief. Mijn partner koos voor hem, precies zoals zij ook is.
De tweede groep mocht na de heerlijk verzorgde lunch met Friso aan de slag. Ik was zenuwachtig voor mijn partner. Een kleine krullenbol die in de bak stapte bij Friso. Bij dat immens grote paard!!!! Maar tevens was Friso ook aandoenlijk om te zien want hij stond te knuffelen met de andere paarden die in de bak ernaast stonden.
Mijn partner liep op Friso af. Zij bleef staan, onderzoekend, hem de ruimte gevend. Ze maakte contact met Friso. Hij liep op haar af. Snuffelde aan haar, leek haar kusjes te geven maar dreef haar ook een beetje naar de zijkant van de bak. We hadden daarvoor al een imponerend contact gezien met een andere deelneemster die in de hoek gedrukt werd door Friso en door Sandra daaruit gehaald moest worden.
Mijn partner koos ervoor om onder Friso door te kruipen om niet klem gezet te worden. Ik vond dat mooi om te zien want uit de moeilijkste situaties weet zij te komen tot een oplossing. Ook in het dagelijks leven.
Daarna stapte zij de bak uit. Ik zag haar trillen op haar benen. Ze vertelde dat ze het in de bak bij Friso erg warm kreeg maar nu ze er weer buiten stond de enorme kou ervoer vanwege een echte winterdag.
Ze had het gedaan, ze was die bak in gegaan ten overstaan van de groep. Knap! En trots.
Nadat de tweede groep met Friso gewerkt had en wij binnen ons opgewarmd hadden gingen we terug naar buiten om een familieopstelling te doen met Djurre en Friso.
We stonden in een kring. Djurre en Friso waren eerst samen druk in de hoek bezig maar daarna kwamen ze in draf naar mij lopen, gaven mij met een snuit kussen en vervolgens deden ze precies hetzelfde bij mijn partner. Daarna liepen ze allebei samen weg, gingen achter Sandra samen op de grond rollen op hun rug, stonden samen op en knuffelde elkaar. Mijn partner en ik keken elkaar aan. We werden blij van wat de paarden ons lieten zien.
Sandra gaf tevens aan dat de paarden hadden gekozen wie de familieopstelling rondom authenticiteit mocht doen. Het werd mijn partner.
De familieopstelling was mooi, indrukwekkend, met hier en daar een traan.
Sandra en een deelneemster gaven aan dat ze wellicht nog een representant misten, het kind. En ik snapte wat ze bedoelde en ook in de context naar mijn partner. Tevens zei de deelneemster die stond voor authenticiteit. Nog 1 stapje. Nog 1 stapje. En ook dat herken ik als het gaat om mijn partner.
Na de familieopstelling hebben we nog met een aantal deelnemers en Sandra na gepraat. Daarna namen wij afscheid van de groep en Sandra.
Sandra, een mens van de natuur en één met de paarden. Het was een mooie dag en voor herhaling vatbaar.
Op de terug weg hebben mijn partner en ik non stop in de auto de dag na besproken. De reactie van de paarden kwam extra binnen, het rollen en knuffelen. Ook had ik mijn voornemens om mijn partner na deelname aan deze dag ten huwelijk te vragen.
Dus vroeg ik mijn partner ten huwelijk en ze zei JA!!!
We gaan trouwen!!!
Zouden de paarden dat gevoeld hebben?
Ze zei JA!!!
Dit blog is geschreven door een deelneemster en met toestemming geplaatst.
Zondag 25 februari 2018 om 7.30 ging de wekker. Vandaag was de dag dat ik met mijn partner richting Overijssel zou rijden voor de ontmoetingsdag “Aarden met Paarden”.
Deze dag had ik cadeau gegeven aan mijn beste vriendin, partner, maatje en mijn veilig thuis. Een prachtig mens.
Mijn partner vond het best spannend maar ik deed er wat luchtig over om haar gerust te stellen, maar na alle indrukwekkende verhalen op de site van Sandra en met het naderen van de boerderij werd ook ik toch wel zenuwachtig.
Toen we het weggetje inreden naar de boerderij was het al opvallend om te zien hoe mooi de plek is. Eenmaal op het erf van de boerderij zagen wij al andere deelnemers lopen die ons hartelijk begroeten.
Eenmaal binnen ontmoetten wij Sandra. Een innemend mens die ons begon te vertellen met hoe de dag er uit zou komen te zien nadat we allemaal gearriveerd waren en zaten met een kop thee/koffie.
En toen was het zover. Na ons goed aangekleed te hebben (want het was een zeer koude dag, maar met het zonnetje was het buiten uit te houden) liepen wij achter Sandra en een andere deelneemster aan die Djurre en Friso uit de stal hadden gehaald.
Djurre en Friso, twee prachtige imponerende paarden, ook stiekem om stil van te worden liepen met goede moed naar de buitenbak. Eenmaal in de buitenbak moesten zij even uitrazen en waren zij uitgelaten en blij om samen in die buitenbak te staan. Omdat ze blij en speels bleven (wellicht ook wat onrustig) besloot Sandra Friso terug te brengen naar de stal.
De groep werd in tweeën verdeeld. De ene groep koos ervoor om met Djurre te werken en de andere groep voor Friso. Puur op gevoel koos mijn partner voor Friso. Friso stond voor mij voor speels, tikkeltje eigenwijs, krachtig en lief. Mijn partner koos voor hem, precies zoals zij ook is.
De tweede groep mocht na de heerlijk verzorgde lunch met Friso aan de slag. Ik was zenuwachtig voor mijn partner. Een kleine krullenbol die in de bak stapte bij Friso. Bij dat immens grote paard!!!! Maar tevens was Friso ook aandoenlijk om te zien want hij stond te knuffelen met de andere paarden die in de bak ernaast stonden.
Mijn partner liep op Friso af. Zij bleef staan, onderzoekend, hem de ruimte gevend. Ze maakte contact met Friso. Hij liep op haar af. Snuffelde aan haar, leek haar kusjes te geven maar dreef haar ook een beetje naar de zijkant van de bak. We hadden daarvoor al een imponerend contact gezien met een andere deelneemster die in de hoek gedrukt werd door Friso en door Sandra daaruit gehaald moest worden.
Mijn partner koos ervoor om onder Friso door te kruipen om niet klem gezet te worden. Ik vond dat mooi om te zien want uit de moeilijkste situaties weet zij te komen tot een oplossing. Ook in het dagelijks leven.
Daarna stapte zij de bak uit. Ik zag haar trillen op haar benen. Ze vertelde dat ze het in de bak bij Friso erg warm kreeg maar nu ze er weer buiten stond de enorme kou ervoer vanwege een echte winterdag.
Ze had het gedaan, ze was die bak in gegaan ten overstaan van de groep. Knap! En trots.
Nadat de tweede groep met Friso gewerkt had en wij binnen ons opgewarmd hadden gingen we terug naar buiten om een familieopstelling te doen met Djurre en Friso.
We stonden in een kring. Djurre en Friso waren eerst samen druk in de hoek bezig maar daarna kwamen ze in draf naar mij lopen, gaven mij met een snuit kussen en vervolgens deden ze precies hetzelfde bij mijn partner. Daarna liepen ze allebei samen weg, gingen achter Sandra samen op de grond rollen op hun rug, stonden samen op en knuffelde elkaar. Mijn partner en ik keken elkaar aan. We werden blij van wat de paarden ons lieten zien.
Sandra gaf tevens aan dat de paarden hadden gekozen wie de familieopstelling rondom authenticiteit mocht doen. Het werd mijn partner.
De familieopstelling was mooi, indrukwekkend, met hier en daar een traan.
Sandra en een deelneemster gaven aan dat ze wellicht nog een representant misten, het kind. En ik snapte wat ze bedoelde en ook in de context naar mijn partner. Tevens zei de deelneemster die stond voor authenticiteit. Nog 1 stapje. Nog 1 stapje. En ook dat herken ik als het gaat om mijn partner.
Na de familieopstelling hebben we nog met een aantal deelnemers en Sandra na gepraat. Daarna namen wij afscheid van de groep en Sandra.
Sandra, een mens van de natuur en één met de paarden. Het was een mooie dag en voor herhaling vatbaar.
Op de terug weg hebben mijn partner en ik non stop in de auto de dag na besproken. De reactie van de paarden kwam extra binnen, het rollen en knuffelen. Ook had ik mijn voornemens om mijn partner na deelname aan deze dag ten huwelijk te vragen.
Dus vroeg ik mijn partner ten huwelijk en ze zei JA!!!
We gaan trouwen!!!
Zouden de paarden dat gevoeld hebben?
Dankjewel Sandra.
Liefs van K en ook van D.
En een dikke knipoog voor Authenticiteit.